FARK EDİLMEK

Bazen yanlızlığınızla vedalaşıp ona bir mezar taşı dikmek istersiniz... ama aslında en sadık arkadaşınızdır, kendinize en iyi davrandığınız zamandır. Yapmacık olmanız gerekmez, kimseyi mutlu etmek adina kendinizi beklemeye almazsınız... sadece siz ve siz..hic böyle düşünmeyiz de hep ondan nefret ederiz. Ne sarkılar ne şiirler biliriz yanlizlik üstüne beynimize kazınan ve hep taraf biliriz kacmak isteriz ama yanlizligimiz iyidir... bunu once peşinen kabul edelim, malum yanliz geldik yanliz göçeceğiz bu dünyadan.

Tam yanlızlığınızın içinde debelenirken,  kendinizle hesaplaşırken ve herkesi idama mahkum etmenin tadını yaşarken birileri fark eder de yanlızlığınız kacar ya, işte tam o an dayanılmazdır... asmaya hazırladıklarınızı ipten almak için empati yapmaya zorlarsınız kendinizi ama bu nasıl mümkün olur?... Hic sahip olamayacağınız bir hayatın içinden biri ile nasıl empati kurmanız beklenir... bunlar sadece afilli kelimelerdir derim ben.

Günlerce aç kalmanın ne demek olduğunu bilen kaç kişiyiz de açlıkla mücadeleyi konuşalım
savaşın içinde yaşanan korkuyu ne biliriz ki Suriye halkini yargılayalım
paranın hesabını yapmadan yaşayan kişilerin korkularını nasıl hissedebiliriz ki...


Kısacası; yanlızlığa sığınmışken fark edilmek bir pencerenin ardından; hiç de hoş değildir hissedilenler..
Sizi küçücük dünyanızdan çıkartıp, aldığınız nefesin bedelini ödemek zorunda bırakıldığınız bir dünyaya sürükler... hayat içinde var olma savaşı kaldığı yerden devam eder