Böyle insanlar veda etmez, gök kubbeden tebessümle geçer...
İnsanlar iki kere ölürler, biri son nefesini verdiğinde; diğeri son tanıyanı son nefesini verdiğinde....Bursa'yı, kurtuluşu 11 Eylül ile, bilen her insan bilir Özcan Tahtakıran'ı... Özcan Tahtakıran'ı tanıyanlar da unutamaz Mustafa Tahtakıran'ı..
Kaç insan, bir müzeyi dolduracak, nefes aldıracak anıları saklar ki....Kaç insan, bir şehri yaşanmışlıklarına, özverilerine, kendine hayran bırakabilir ki...
Kaç insan, mütevaziliğin sınırlarını bu denli zorlayabilir ki...
Kaç insan babasının hayallerini bu denli savunur, sahiplenir, vazgeçmeden uğruna savaşır ve ölümsüzleştirebilir ki..
Ne mutlu Bursa'dan geçen gönlü vatan sevgisi ile dopdolu bu büyük insanı tanıyabilmiş olanlara...
Ne mutlu hayatta her zorluğu yaşayıp mutlu olmayı seçebilen gönülle, iki lafın belini kırabilme fırsatı yakalayabilenlere...Ne mutlu yaşarken kıymetini bilip anıları ile hem-hal olabilenlere...
Ne mutlu Bursa Kılıç-Kalkan Müze Evine gidip Bursa'nın tarihini soluyabilenlere...
Keşke demeyeceğim dedim ama; keşke daha çok zamanınıza ortak olabilseydim ÖZCAN ABİ...
Sizi anlatmak kelimelere sığmaz ki...
Zerafetiniz, kıymeti anlamında gizli hediyeleriniz, Türk olmanın gururunu hissettirdiğiniz anılarınız...Müze-ev çalışmalarında bile bitmeyen bir hikayenin gözlerinizdeki ışıltısı ...
Anılarınızı, kıskandıracak derecede, canlı yaşıyor-yaşatabiliyor olmanız...
Sizi anlatmak mümkün değil ki..
Ne mutlu bana....
Zamanlarımızın kesiştiği insanlardan ömrüme iz bırakanlardansınız...
İyi ki vardınız:(((
