"Bir varmış, bir yokmuş..."
Her hikaye böyle başlar değil mi... Tıpkı bizim hikayemiz gibi..ya da sizin hikayeniz...
Yaşananlar bilinir de hep yaşayacaklarımızı merak ederiz...Çok az istisna insan dışında herkes "ölüm tarihi hariç" geleceğini merak eder...Ederiz...İnsan olmanın doğasında var bu...Gelecek merakı...
Yaşadıklarımızın çevremizdeki hayatlar üzerindeki etkilerini düşünmeden har vurup harman savururuz yaşadığımız günü.. Kararlarınızın, sözlerinizin, eylemlerimizin sadece sizi bağladığını ve etkilediğini düşünüyor olamazsınız... değil mi.??
İki hikaye paylaşmak istiyorum sizlerle... Bir varmış bir yokmuş....
Sabah çalar saati duymayan anne işe geç kalma telaşesi ile kalkar, paniktir çünkü toplantısına hazırlık yapması için gereken süre daralmaktadır. Koşturarak banyoya girerken oğlunu dürterek ve yüksek sesle bağırarak kaldırır. Sersemlemiş olan çocuk ayılmaya çalışırken annesinin söylenmelerini anlamaya çalışıyordur. Sessizce yatağından kalkar banyoya gider. Elini yüzünü yıkarken annesinden gelen sesler şiddetlenir. Kadın telaşla çorabını giyerken göz kaçar, yedeğini bulamaz... Zorla kombinlediği kıyafeti değiştirmek için tekrar dolabın önüne geçer...Kahvaltı sofrasına inen çocuk sessiz sedasız kahvaltılık gevreğine (çikolatalı) süt dökmeye çalışır. (Annesinin kahvaltı için vakit ayıramayacağını bilir...) Bu arada şişe elinden kayar ve süt yere dökülür... Çocuk da annesinin korkusundan panikler... Temizleyeyim derken kase düşer ve çocuğun okul üniforması çikolatalı süte bulanır.........................
Buraya kadar her şeyin nasıl da zaman kaybı ve gereksiz gerginlik olduğu konusunda hemfikiriz umarım:))) Bu hikaye sayfalarca uzayabilir. Hatta kadın toplantıya geç kalabilir, işinden kovulabilir, ya da telaşla trafikte kaza yapabilir...
İkinci hikayemiz:
Kadın geç kaldığını anlayınca telaşe ile yataktan kalkar... Önce oğlunun odasına gider. Öperek uyandırır. Hem kendisi hem de oğlu "günaydın" diyerek gülümser. Oğluna geciktiğini ve hızlıca çıkmaları gerektiğini yardımcı olursa sevineceğini söyler. Dikkatlice giyindiğinden çorabı kaçmaz. Çocuk okulda kahvaltı yapmayı tercih ettiğinden çıkış kapısında buluşup çocuk okula, kadın da işe gider..................
Bu hikayenin sonu daha sıradan beklenebilir...
Bu iki hikayedeki akış kadının tercihine bağlı... Lakin etkilenen kişi çocuk... Çocuğun o günkü okul durumu,arkadaşları ile iletişimi, etkinlik başarıları... Dahası kadının geleceğini doğrudan etkileyecek bilinçaltı gelişimi...
Farkediş: Vaktimiz varken bugünü tüm sevdiklerimizle paylaşarak yaşamanın yollarını bulmaya çalışalım... Yarınlarımızın hayal ettiğimiz gibi olmasına daha çok katkısı olabilir.
Her insan, bu dünyada bir merkezdir aslında... Sizden yayılacak enerjiden etkilenen insanlar da kendi çevrelerindeki insanları etkiler...
Mutluluk ya da mutsuzluk... Tebessüm ya da gerginlik... İyilik ya da umursamamazlık... Çalışmak ya da tembellik...
Ne çok tercihimiz var...!!!!
