ÖZÜR DİLERİM ÇOCUK...

Bugünlerde güzel şeyler yazmak istiyorum ama kalem donup kalıyor...
Dünya akıl tutulması yaşıyor sanki..

Görülmez bir çember var etrafımızda ve giderek daralıyor; tek sıra haline sokulmaya, aynı yere döndürülmeye çalışılıyor gibiyiz...

Çocuk tecavüzleri,
Madde bağımlıları terörü,
Masum-suçlu ayrımının flulaştırıldığı savaş alanı haberleri...
Şiddet akıyor her yerden...

Modern çağın vebası şiddet...

Oyunlara sızan, beyinleri esir eden; saygı ve vicdan kavramlarını hedef alarak kirli yarınlara "yönlendirilebilen güç" yetiştiren  planlanabilen şiddet...
 ..................................
Her yetişkinin diplere, köşelere sakladığı, unutmaya çalıştığı kötü çocukluk hatıraları çıkıyor su yüzüne... Vicdan hesaplaşmaları patlıyor insanların içinde... Yine de susuyoruz...Tıpkı öğretildiği gibi...
Bahaneler bulup vicdanımızı etkisiz hale getirmeye çalışıyoruz, kendimizi haklı çıkarma çalışmaları yapıyoruz...

................
Özür dilerim çocuk; babasının elinden yediği tokatlara seyirci kalan anne adına....
Özür dilerim çocuk; kimseden çıkartamadığı ezikliğini sözleri ile üzerine kusan anneyi görmezden gelen komşu adına...
Özür dilerim çocuk, oyun adına diye sana şiddet uygulayan komşu çocuğunu umursamayan abilerin adına...
Özür dilerim çocuk; ağladığın gecelerde sesini duymayan kardeşlerin adına....
Özür dilerim çocuk; yavaş yazıyorsun diye elinde cetvel kıran öğretmenin adına...
Özür dilerim çocuk;  çocukluğunda gördüğü istismar işkencesini sana uygulamakta sakınca görmeyen hasta ruhlar adına...


Özür dilerim...
Zarar gelen her zerren için..
Döktüğün her damla göz yaşı için...
Korktuğun her an için...
Omuzlarına yüklediğimiz her kötü anı için..
Elindeki öfkeyi, şiddetle alarak savunmasız bırakıldığın her kötülük için...
Vicdanını kaybetmiş pisliklerden senden uzak tutamadığımız için...
Özür dilerim çocuk; bu dünyada "insan" olarak yaşamana izin veremediğimiz için...

Çok özür dilerim..