Bu kaçıncı oturuşum kalkışım, ekranın başına..
Hiç mi iyi şeyler olmuyor dünyada diye söylenip duruyorum kendi çıkmazlarımda...
....
Malum önümüz kış, doğal gazda sıkıntı olursa diye elektrikli ısıtıcı, yemek için tüp falan baksak mı dedim eşime..... ilgilenmedi....
Peki elektrikte de sorun olursa ne yaparız, en azından ışık için pil-mum depolasak mı dedim.. yine ilgilenmedi...Acaba eve şömine sistemi kurup iç bacalarla odaları ısıtabilir miyiz dedim.... sadece kaşını kaldırıp derin bir nefes aldı...
Acaba site ile konuşsak sığınak mı yaptırsak, yer altı mutfak sistemi, yiyecek deposu falan mı düşünsek dedim... kafasını çevirdi...
" sığınakta yaşayacağın bir hayatı mı tercih edeceksin, o hale gelmiş bir dünyada mı Alper'e yaşam düşüneceksin?" dedi..." mutlu olmak merkezli yaşam felsefen annelik içgüdülerine yeniliyor hayatım..." diye ekledi...nefesim kesildi...
saatlerce koltuğa mıhlanmışım gibi oturdum...
Kendime geldiğimde üzerimden tonlarca yük kalkmış gibiydi... Bıraktım tüm endişelerimi koltuğun üstüne ve oğlumun umut dolu mutlu gözlerine sığındım.."lego oynayalım mı anne?"diye sordu...
"hadi mutlu olalım oğlum dedim...
"Hala alacak nefesimiz varken mutlu olalım" dedim sessizce..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder